dinsdag 31 januari 2012

Tweede rondje gratis

Mijn grootste persoonlijke overwinningen op hardloopgebied heb ik niet in wedstrijden behaald, nee zeker niet. Wedstrijden of 'loopevenementen' zijn uitstekend geschikt om PR’s neer te zetten en om te genieten van een periode waarin je je voorbereid hebt op een mooie inspanning. Al het voorbereidende werk zit hem in de trainingen. Dan is de inspanning gelijk of groter maar de beloning vele malen minder. De lange duurlopen, de tempotrainingen, de intervallen. In weer en wind, soms met een groepje, maar meestal alleen, bij nacht en ontij.. ik heb respect voor jullie, mijn medelopers, ik heb respect voor ons. Ik heb er respect voor hoe wij op eigen houtje ongezien oze grootste prestaties neerzetten. Een van de zwaarste trainingen die ik daarbij ken betreft “het tweede rondje”.

Vooral in de voorbereiding op een halve of hele marathons maak ik er gebruik van. Ik doe eerst een grote omloop van een kilometer 15-25 en dan bij thuiskomst toch nog dat ene rondje extra erbij. Of zelfs twee keer dat rondje om dan bijvoorbeeld de 35 km rond te maken. Als ik na mijn grote ronde bij huis langsloop zie ik mezelf denkbeeldig in de keuken staan. Een glas cola of melk in de hand. In de warmte en droogte, klaar met een heerlijke duurloop. Als je meer dan 20 km loopt vind ik het al een heel eind, dus waarom nog die paar km erbij. Mijn benen zijn zwaar en moe, al enigszins verkrampt. Als ik zo doorga sta ik over 2 km stil, bevroren, vastgenageld aan de grond met een lichaamsverscheurende kramp, hongerklop, zweepslag terwijl ik nog geen 10 minuten daarvoor langs mijn veilige warme luie huisje kwam.

Niemand bij mij thuis ziet de noodzaak van dat extra ronde. Alleen mijn Garmin levert mij het bewijs dat ik hem gelopen heb. Mijn 'tweede' rondje is ongeveer 5 km, dus het is nog een klein rondje ook. Maar op het moment dat ik mijn huis passeer en nog even zwaai naar de thuisblijvers voel ik een leegte over mijn lijf komen, terwijl ik met elke stap de veilige omgeving van mijn eigen huis verlaat. Alsof ik een woestijn betreed, ver van de bewoonde wereld, zonder hulplijn. Ik moet op eigen kracht verder, ik ploeter en strompel. Na 2,5 km gebeurd er iets in me.. ik ben op de helft van 't 2e rondje! Wat een klasse. Wat goed van mezelf dat ik dit gedaan heb en het gaat ineens ook veel makkelijker dan ik dacht, misschien kan ik zo nog wel een rondje, of wel voor altijd doorgaan. Maar nog geen kilometer verder voel ik de verstijving weer toeslaan. Nog even doorzetten. Als ik voor de tweede keer bij mijn huis loop is het genoeg.

Het tweede rondje voelt goed. Bij IKEA hebben knappe koppen het er vast ook lang over gehad toen ze besloten dat het tweede rondje gratis moest zijn, want dat smaakt toch het beste!

Nielsuitelst

Mijn column verschijnt 2-wekelijks geheel belangeloos op http://www.prorun.nl

Geen opmerkingen:

Een reactie posten