Tweede rondje gratis

Mijn grootste persoonlijke overwinningen op hardloopgebied heb ik niet in wedstrijden behaald, nee zeker niet. Wedstrijden of 'loopevenementen' zijn uitstekend geschikt om PR’s neer te zetten en om te genieten van een periode waarin je je voorbereid hebt op een mooie inspanning. Al het voorbereidende werk zit hem in de trainingen. Dan is de inspanning gelijk of groter maar de beloning vele malen minder. De lange duurlopen, de tempotrainingen, de intervallen. In weer en wind, soms met een groepje, maar meestal alleen, bij nacht en ontij.. ik heb respect voor jullie, mijn medelopers, ik heb respect voor ons. Ik heb er respect voor hoe wij op eigen houtje ongezien oze grootste prestaties neerzetten. Een van de zwaarste trainingen die ik daarbij ken betreft “het tweede rondje”.

Vooral in de voorbereiding op een halve of hele marathons maak ik er gebruik van. Ik doe eerst een grote omloop van een kilometer 15-25 en dan bij thuiskomst toch nog dat ene rondje extra erbij. Of zelfs twee keer dat rondje om dan bijvoorbeeld de 35 km rond te maken. Als ik na mijn grote ronde bij huis langsloop zie ik mezelf denkbeeldig in de keuken staan. Een glas cola of melk in de hand. In de warmte en droogte, klaar met een heerlijke duurloop. Als je meer dan 20 km loopt vind ik het al een heel eind, dus waarom nog die paar km erbij. Mijn benen zijn zwaar en moe, al enigszins verkrampt. Als ik zo doorga sta ik over 2 km stil, bevroren, vastgenageld aan de grond met een lichaamsverscheurende kramp, hongerklop, zweepslag terwijl ik nog geen 10 minuten daarvoor langs mijn veilige warme luie huisje kwam.

Niemand bij mij thuis ziet de noodzaak van dat extra ronde. Alleen mijn Garmin levert mij het bewijs dat ik hem gelopen heb. Mijn 'tweede' rondje is ongeveer 5 km, dus het is nog een klein rondje ook. Maar op het moment dat ik mijn huis passeer en nog even zwaai naar de thuisblijvers voel ik een leegte over mijn lijf komen, terwijl ik met elke stap de veilige omgeving van mijn eigen huis verlaat. Alsof ik een woestijn betreed, ver van de bewoonde wereld, zonder hulplijn. Ik moet op eigen kracht verder, ik ploeter en strompel. Na 2,5 km gebeurd er iets in me.. ik ben op de helft van 't 2e rondje! Wat een klasse. Wat goed van mezelf dat ik dit gedaan heb en het gaat ineens ook veel makkelijker dan ik dacht, misschien kan ik zo nog wel een rondje, of wel voor altijd doorgaan. Maar nog geen kilometer verder voel ik de verstijving weer toeslaan. Nog even doorzetten. Als ik voor de tweede keer bij mijn huis loop is het genoeg.

Het tweede rondje voelt goed. Bij IKEA hebben knappe koppen het er vast ook lang over gehad toen ze besloten dat het tweede rondje gratis moest zijn, want dat smaakt toch het beste!

Nielsuitelst

Mijn column verschijnt 2-wekelijks geheel belangeloos op http://www.prorun.nl

Dromen van nooit meer stoppen

Weet je wat ik zou willen?


Altijd maar blijven doorlopen. Nooit meer stoppen, nooit meer moe worden. Niet hoeven eten, slapen of werken, gewoon blijven doorgaan met hardlopen. Anoniem en grenzeloos. Dag en nacht, nieuwe werelden verkennen zonder te stoppen. De horizon als doel. Wat lijkt me dat heerlijk, als je zo in een trance raakt dat je nooit meer wilt of hoeft te stoppen. Ik zie mezelf 's ochtends vroeg terwijl de straten nog leeg zijn en loop langs boerderijen waar normaal niemand komt. De bewoners zwaaien me vriendelijk toe en denken: "een hardloper, hier bij ons?". Dat gevoel maakt me vrij. Alsof ik in het luchtledige gewichtloos zweef. Ik; de André Kuipers van het hardlopen..

Tijdens een training zoek ik naar dat gevoel, zodat ik even denk dat het echt waar is. Heel soms heb ik het wel eens, dan denk ik opeens: "als ik zo doorloop, met dit tempo en gevoel, dan hoef ik nooit meer te stoppen". Dan zit ik in de 'flow'. Het overkomt me vooral tijdens lange rustige duurlopen, als het buiten rustig is en droog. Dat gevoel duurt nooit lang, want het is nu eenmaal niet waar. Na een tijdje word ik moe, stram en koud en wil ik naar huis om onder de douche te staan. Mijn vrouw vraagt zich ook maar af waar ik blijf. Ik neem afscheid van mijn verlangen om nooit meer te stoppen.

Eenmaal thuis trek ik soms de stoute schoenen aan en surf ik op mijn Pc-tje naar ultraned.org. Als een kleine jongen in een snoepwinkel vergaap ik me aan de kalender, de uitslagen en de berichten op het forum. 24 uurs lopen, 100 km, spartathlon, wat een wedstrijden! Wat een locaties ook! Het lijkt wel een geheim genootschap van superhelden die wereldwijd geheime missies uitvoeren. Ik romantisch? Nee toch?

Toen ik mijn marathon had gelopen was ik echt kapot, maar tijdens het lopen , zo rond kilometer 36 , had ik toch even dat gevoel. Ik had al zo'n eind gelopen en voelde me nog zo goed.. "zou ik nu niet oneindig door kunnen gaan?" Heerlijk.. het gaf me een fantastische kick en ik genoot er van terwijl ik over het strand liep. 2 km later dacht ik er al weer heel anders over en vroeg ik me af waarom de klassieke afstand niet gewoon 40 km was! Daarnaast was het onpraktisch omdat ik op een eiland was en dat al helemaal rond was geweest met de marathon, oneindig doorlopen zou me daar ook gauw gaan vervelen.

Toch blijft het knagen, afstanden van 60, 100 km of meer. Ik heb dit jaar gekozen voor een tussenstap. 100 km in 4 dagen tijdens de hardloop4daagse in Apeldoorn. Het wordt een uitdaging om 's ochtends 20 km te lopen en dan 's avonds nog eens 14 km. Of om 4 dagen achter elkaar te lopen. Dit jaar ga ik ervoor. Proeven aan dat gevoel... Een mooie opstap naar een 60 km, 100 km of wie weet hou ik er dan wel nooit meer mee op.

NielsuitElst


Colofon: Mijn blog schrijf ik belangeloos en voor de lol en verschijnt 2-wekelijks op http://www.prorun.nl/


ProRun is een webinitiatief ontstaan uit de liefde voor de loopsport. Dagelijks is een klein team van loopliefhebbers bezig hun belofte aan de loper waar te maken: 'Lopers helpen om op een verantwoorde manier hun sport te beoefenen'. Met meer dan 5000 bezoekers per dag een van de grootste loopsites van de Benelux.

Januari: motivatiemaand

Januari is voor mij 'de maand van de motivatie'. Voor jou misschien ook wel? Vol nieuwe doelen en goede voornemens. Kortom een frisse start en een klein beetje een nieuw leven. Nou alleen nog even die motivatie vinden. Het is een onderwerp waar ik uren over kan praten en nadenken; motivatie.
Volgens de Dikke Van Dale betekent het; beweegreden of drijfveer. Verpakt in slechts een enkel woord. Voor mij persoonlijk is motivatie eerder een innerlijke zoektocht dan het; alleen maar nastreven van een doel. Een doel kan voor jezelf interessant zijn en heeft wellicht weinig nut. Een marathon, een snelle 10 km of je eerste 5 km. Allemaal doelen die voor jou en degene die dichtbij je staan wel bijzonder zijn. Het is dan niet het doel zelf, maar de weg er naartoe samen met de mensen om je heen die het zo mooi of boeiend maakt. Daar haal jij je motivatie uit.

Goed, motivatie. Ik heb een algeheel gebrek aan motivatie. Ik meen dat ik genoeg talent, spierkracht, opgeslagen energiereserves, doelen etc. heb. Maar binnenin mij knaagt een "ik heb geen zin" gevoel. Er zijn heel veel smoesen die me daarbij goed van pas komen. Waarmee ik mezelf kan overtuigen dat ik niet hoef, mag of kan. Net gegeten, moe, te donker, geen tijd, niet de juiste kleren, spierpijn, afijn, vul de lijst maar aan met jouw favoriete smoes.

Ik heb een collega die ook hardloopt. Ze houdt niet van hardlopen, zegt ze. Sterker nog, ze stelt zelfs dat hardlopen; "doelloos ronddraven" is. Ik geef haar wel eens tips of probeer haar te motiveren. Niet dat het altijd zin heeft of effect. Soms vraagt ze aan mij of ze die avond nog 'moet' hardlopen. Uiteraard zeg ik dan volmondig: "JA!", ik probeer nu eenmaal een goede coach te zijn. Ik weet zelf hoe lastig dat is, maar misschien is het wel makkelijker als een ander tegen je zegt wanneer je moet gaan en wat je moet doen. Het motiveert mezelf in elk geval ook weer om dan toch maar te gaan rennen.

Vorige week zag ik op Discovery Channel een fantastisch staaltje motivatie. De Britse roeier James Cracknell (won 2 gouden olympisch medailles en was 6 maal wereldkampioen) deed mee met de Marathon des Sables. Een loodzware 6-daagse ultraloop van 254 km door de woestijn van zuid-Marokko. Nog nooit was een Brit hoger dan de 13e plaats geëindigd. James, geen hardloper van nature, ging tot het uiterste en daar voorbij. Niet te stoppen, geen twijfel, geen lichamelijk leed was te groot om hem te laten opgeven. Het was ijzingwekkend hem zo veel van zichzelf te zien vragen. Hij leek wel over een onuitputtelijke bron van motivatie te bezitten. Nee, hij had ene onuitputtelijke bron. Hij finishte uiteindelijk als 12e.

Zo'n onuitputtelijke bron motivatie als James Cracknell bezit heb ik nog niet gevonden, toch schijn je er aan te kunnen werken. Ik kwam vorig jaar iemand tegen die voor een sportpsycholoog werkt. De sportpsycholoog in kwestie; Rico Schuijers, werkt o.a. voor NOC NSF. Hij begeleidde tijdens de Olympische spelen in China de hockeydames, waterpolodames, Rutger Smith, Inge Dekker en nog een paar topatleten. Na flink wat heen en weer gemail, hebben we (ons triatlon team) hem gestrikt om een workshop 'mentale training' te geven. Korte beschrijving; "Hoe kun je ervoor zorgen dat je mentaal zo getraind bent, dat je het beste uit jezelf of een team kunt halen op het juiste moment".
Wat een uitkomst! Ik kan daar dus voor gaan zorgen! In een wedstrijd of een training of als ik eens wat anders wil doen (qua training). De workshop is 8 februari, dus ik moet januari nog even op eigen kracht doorkomen. Ik hoop stiekem dat ik tijdens de workshop te horen krijg dat het 'er altijd al in zat' en ik het alleen even moest horen. Lekker zorgeloos 2012 in, ik krijg er spontaan zin van om te gaan lopen.. Oh yeah, het werkt nu al!

Nielsuitelst


Voor wie zin heeft: Je kan nog deelnemen aan de workshop "mentale training". Er zijn nog ca. 20 plaatsen beschikbaar. Kosten zijn 10 euro (normaal al gauw 25 euro)
Woensdag 8 februari, lokatie Runnersworld Arnhem vanaf 20:00h. Vooraf aanmelden bij mij via: Nielsuitelst@gmail.com

Colofon: Mijn blog schrijf ik voor de lol en verschijnt 2-wekelijks op http://www.prorun.nl/
ProRun is een initiatief ontstaan uit de liefde voor de loopsport. Dagelijks is een klein team van loopliefhebbers bezig hun belofte aan de loper waar te maken: 'Lopers helpen om op een verantwoorde manier hun sport te beoefenen'. Met meer dan 5000 bezoekers per dag een van de grootste loopsites van de Benelux.