zondag 26 juni 2011

"No matter what, I am feeling sexy" (motivatie Didam)

Aankomende zaterdag is het zover, de halve triatlon van Didam.
Vorige week stuurde ik in allerijl nog een mailtje naar de organisatie of het mogelijk was de 1/2 in een 1/4e om te zetten. Dat was eigenlijk de meest verstandige keuze.. Het kon, maar dan moest ik dat wel uiterlijk de dag erop aangeven.
Mijn mail bleef uit, ik kon het niet maken om me terug te trekken van een kleine uitdaging. Hoe erg kon het zijn, alsof ik nooit eerder aan zo'n uitdaging begonnen was, weet je nog die allereerste triatlon in Witmarsum.. ongetraind aan de start (1983?) ... en de marathon van Rotterdam (1992) 1* 30 km gelopen en toch 3'17 op de klok, de 4-daagse 4x50 km zonder trainen. Hoeveel zwaarder kon dit zijn? Of had ik mijn gevoel voor uitdaging verloren toen ik 40 werd, nee toch?
Ik bestempelde mijn eigen lot. Aankomende zaterdag starten in de halve van Didam. De pijn neem ik voor lief, de beloning is weten dat het kan, dat ik het wil.

Het is overigens een NK, niet dat ik daar iets mee te maken heb, maar dat betekent wel dat er snoeihard geraced gaat worden en ik dus veelvuldig ga worden ingehaald..
pfff pfff pfff.. ik hoor mezelf al puffen.

Om nog wat externe otivatie te krijgen las ik het inspirerende stuk van Bert Flier www.bertflier.nl maar het doet al pijn als die gast zie, groot en sterk, rent als een kieviet.. Ik volg de twitter berichten van Marcel Gierman Twitter.com/Martjello om wat motivatie te vinden voor mijn trainingen.. maar met dit soort tweets.. "Terug vd fiets: Kern 2 uur #Ironman tempo maakte 82 km. Hondje uitlaten e lopen." weet je weer dat 'racen' voor mij een heel andere betekenis heeft gekregen. Toeren wordt het; De toertocht van Didam.

De strijd aangaan met jezelf, met je eigen geloof in wat je kunt, wat je moet, wat je zult.

Dus t wordt gewoon de 1/2e. 2 km zwemmen, 80 km fietsen en dan nog lopen (20 km).
Afgelopen vrijdag 's ochtends 2 km gezwommen in een nette 38 minuten en 's avonds relaxed 16 km hardlopen in 1'13 dus wat dat betreft moet het ook gewoon lukken. Als ik maar onthoudt dat ik gewoon een lekkere middenmoter ben.
En terwijl ik nog naar een motto zocht vond ik dit en dacht: 'met deze gedachte ga ik die 20 km ook nog wel lopen' (binnen de 2 uur ;-)

Gordon Kennedy, de Ierse 400 meter loper valt op de 110 meter horden in voor een geblesseerde landgenoot om zo toch nog 1 punt voor de landencompetitie te verdienen. Hij loopt die 110 meter nog netjes ook en denkt bij de start: "no matter what, I'm feeling sexy".
Goeie inspiratie.



Nog even terug naar Didam, grote wedstrijd. 300+ deelnemers. Hooguit middenmoot.
zwemmen 40 minuten, daar valt niet veel aan te winnen/verliezen
fietsen 2,5 uur. Gewoon relaxed bezig zijn en een beetje inhouden
Lopen 1'50 (of zoveel langer als nodig is)
Eindtijd; 5 uur en 15 minuten.

Maar zaterdagavond kan ik er meer over vertellen, tijdens het zwembadfeest van Henk.. dat is een 4e discipline waar ik gelukkig wel heel goed in ben. BIER!

maandag 20 juni 2011

Zandvoort of geen Zandvoort, dat is de vraag..

Dat was de vraag...


foto met dank aan Bauke Wagenmakers

Als herintreder, 40plusser, hobbie-ist is triathlon leuk.. als zomersport. Zonnetje, 20-25 graden, fris windje; beetje zwemmen, fietsen en lopen, allemaal het liefst lachend en met gekke-bekken-trekkend... want je bent zo relaxed met je sport bezig.

Dus toen ik de weersverwachting voor 19 juni zag moest ik even slikken, zuidwesterstorm.. windkracht 7, slagregens, onweer, hagel? concerten werden afgelast, caravans vlogen over de afsluitdijk.. dat stond in mijn woordenboek niet onder de noemer lol.

Buienradar deed vast goede zaken, zoveel werd er al getwitterd over het weer op deze zondag, dat zou toch iets moeten doen voor de opwarming van de aarde?

Ik ga niet, ik ga wel... Iedereen begreep het wel als ik thuisbleef.. met harde wind en regen op t circuit zou ik immers zo kunnen vallen.. en daarna met kramp naar huis rijden.. 150 km.. en zwemmen in zee was gewoon zelfmoord, ja zelfs als je uit Harlingen komt.

Maar naarmate de zondag naderde en ik me realiseerde dat er toch niets anders op t programma stond en alle andere opties ook uit regen en hardlopen bestonden heb ik mezelf voorgenomen om er in elk geval heen te gaan. Ik had er wel voor betaald tenslotte.

De voorbereiding

Lekker vroeg op pad 06:30 .. ik wilde er gewoon vroeg zijn, vooraan parkeren. de tijd hebben om voor te bereiden op t zwemmen, als dat doorging. En ja! Ik stond vooraan. Ongelooflijke plensbuien onderweg gehad en de vlaggen waaide hier van de stokken af. Snel ingeschreven en daarna rondgekeken op t circuit. de de start van de 1/8e gezien en die vaan de RBR voor senioren. Er waren alleen maar RBR'n vandaag.. met windkracht 7 mocht er niet gezwommen worden, jammer natuurlijk ;-) De regen hield op na 10'en en af en toe was er zelfs een vaag zonnetje.. voelde bijna als vakantie.

De start

De lange RBR (5 km lopen , 40 km fietsen en 10km lopen) voor senioren was iets later gestart (11:30) dus zou onze start ook wel iets uitlopen. Iemand van de organisatie probeerde nog uitleg te geven over het parkoers maar de meeste woorden vlogen met de wind mee.. we gingen zo starten. dat begreep ik wel.
Ik was er klaar voor, goed en niet teveel gegeten, koffie gehad, gepoept en geplast. Klaar in mijn budget -30 euro- Lidl outfit (met echte fake SKINs compressiesokken van 4,99). Ik was zo relaxed.. bijna eng. Ik ging echt relaxed racen.. Terwijl we met 100 man staan te wachten op de start (ik echt heel relaxed wachten), zo'n beetje verspreid op de stoep / half op de weg, komen de eerste lopers van de eerste serie er aan voor hun laatste looponderdeel.

Iemand begint te roepen


Iemand van de organisatie begint te roepen "aan de kant, aan de kant" , "de eerste lopers komen eraan..aan de kant" Er is beweging in onze groep, mensen maken plaats, totdat iemand uit onze groep roept.. "kunnen we starten" of "we kunnen starten" en vervolgens bewegen 150 man zich als een school vissen synchroon het parkoers op en weg zijn ze (we). De mevrouw van de organisatie roept nog iets dat wij nog niet starten en "vergissing?!?" maar alsof er haaien achter ons aanzitten verdwijnen wij in de duinen.
Het begint al lekker met een flinke klim.. zeker 10 meter omhoog door t zand.. het parkoers is prachtig. Duinlandschap rondom het circuit. Op en af op onverharde zandwegen. Nergens vlak met een paar flinke klimmetjes. Ik kijk naar het circuit en probeer te bepalen wanneer we halverwege zijn en waar het lastige stuk tegen de wind is op het circuit.. maar voor ik het weet zijn we alweer in het parc ferme.. 16 minuten en een beetje zie ik op mijn horloge.. dat is dus zeker geen 5 km ;-) Of ik moet in de tijd zijn terug gereisd..nah laat ik die theorie maar achterwege laten..
Ik zeg het nog een keer... relaxed gelopen..

racen op t circuit

Nu ging het beginnen, het fietsen op het circuit...daar ging het toch om. Vroaaarrr 300 km in de auto rijden om hier 9 rondjes te maken . Tarzanbocht, Arie Luyendijk, slotenmaker.. S-bocht, Chicane als een racewagen. In totaal net geen 40km. Het was een kick! Mooie 8 meter brede asfaltbaan..schitterende glooiende bochten. Eerst heuvelop en dan met de wind in de rug naar beneden.. 50km/h plus makkie.


De eerste paar bochten makkelijk en dan langzamer meer wind tegen.. ergens bij bocht 8 werd het zwaar.. een lang stuk tegen de wind in, en eigenlijk leek het ook wel heuvel op, maar pas bij de Arie Luyendijkbocht ging het echt omhoog. Dat was waar echt iedereen stil viel. Dat je daarna uit de wind over het rechte stuk ging maakte al bijna niet meer uit.. het kostte me veel kracht om daar weer wat snelheid te maken. En zo telde ik de rondes af; biddend om kracht.. Het ene moment kwam ik weer dichterbij sommige atleten en op andere stukken reden ze weer bij me weg. Af en toe vloog er een raket voorbij op een schitterende Cervelo, Pinarello of ander tijdritmachiene.. Ik besloot ze te negeren en bedacht allerlei reden waarom dit normaal was en acceptabel. 9 ronden lang proberen het juiste evenwicht te vinden tussen heuvelop rijden, gas geven met wind mee of juist inhouden in die bocht en sparen voor de stukken met tegenwind of net even aanzetten om daar door te zetten. In de laatste ronde had ik de perfecte formule gevonden tussen aanzetten en inhouden en dus kon ik met een gerust hart het parkoers verlaten.. 32,7 km/h gemiddeld. Tussen ronde 5 en 8 iets verloren aan tijd, laatste was weer sterk.. wel net iets langzamer dan Westervoort, maar andere omstandigheden EN relaxed!!

Hier nog een fantastische impressie van een ritje over het circuit van Paolo Polla


fietste toch de 4e tijd bij de korte RBR!

Ik was tevreden.. en fietste gewoon MegA! relaxed naar de wisselzone.. ik zwaaide even naar de NTB official "ja ik heb de witte lijn gezien" damn wat was ik relaxed. Zal ik nog even naar huis bellen, wat is er op TV vanavond..

Nog maar 2 rondjes lopen


Terug naar de realiteit; Bij de wissel snel de K-swiss schoenen aan en weer op weg. Dit was het sportievehoofddoel, een goeie 10 km lopen. Na een toeristisch hoofddoel (circuit) nu kijken wat mogelijk was. Relaxed ingehouden beginnen, zo eerst die duinen weer omhoog.. rustig blijven lopen, niet wandelen en langzaam versnellen. In de tweede ronde had ik nog wat over zelfs, kwam ik nog heel dichtbij een of andere Amsterdammer (dat waren het uiteindelijk toch allemaal) maar kon ik hem niet voorbij. Bevrijdend was dit gevoeel..gewoon lekker kunnen doorlopen, niet stukzitten maar genieten. De finish was op het circuit voor de hoofdtribune.. In mijn verbeelding stonden ze op de banken.. Ruud de Haan kon helaas mijn nummer niet lezen en dus kwam ik anoniem de finish over, maar in mijn hoofd galmde het.. een nieuw PR op de lange BR 2'08'59 wat een klasse en nog zoooo fris.

nette middenmoter

wat een rush..
Wat een heerlijke wedstrijd, soms een beetje rommelig, maar eigenlijk ook weer perfect.
Helaas geen prijs bij de verloting (Kswiss actie voor een TREK conceptbike) maar ik kon nog hardlopend naar de auto..

Einduitslag:

1e loop : 00:17:31
fietsen : 01:11:44
2e loop : 00:37:50

Totaal: 02:08:59

132e van de in totaal 300 deelnemers.
Afstanden 4,2 km - 39 km - 8,4 km (ongeveer)

de reis naar huis was lang, maar lekker.. zonder krampjes en met een geweldig gevoel
Nam me wel alvast voor om de hele winter op de taxc te gaan zitten, want volgend jaar weer zo hard voorbij te worden gefietst dat is nix!!

Op naar Didam!

zaterdag 4 juni 2011

Triathlon Westervoort 02-06-2011

Een kleine samenvatting van de wedstrijd, of beter de triathlontoertocht van Westervoort, want ik deed immers relaxed mee.

Waar moet ik eigenlijk beginnen.. Ik kan er 2 uur 26 minuten en 43 seconden lang over vertellen. Elke seconde staat nog vers in mijn geheugen gegrift. Vanaf de zwemstart, de wisselpunten, het parkoers, de oudjes die een ijsje aten op de dijk, de motorclub, de man met de bakfiets, mijn hoge gemiddelde bij het fietsen, hoe ik zwaaide bij de keerpunten van het zwemmen, de kramp in mijn hamstrings op t warmste punt of de minuut wandelpauze die ik mezelf gunde..

Uiteindelijk bleef alleen het gevoel van opluchting over toen ik eenmaal over de finish ging. Alsof er een bevrijdend heilig vuur over mij uitstortte (of is dat pas met pinksteren). Ik was misschien wel te moe om echt te juichen, maar ik lachte wel.. ik vluchtte na de finish naar binnen; de koelte in. Iets te drinken, even zitten. Yes! Ik ben een triatleet..

Mijn voorbereiding was niet optimaal, 2 weken weinig getraind vanwege omstandigheden;
werk, privé, geen zin. Geeft niet, ik was er klaar voor. Niet 'in vorm' maar gewoon klaar. Woensdagavond nog helpen met de opbouw en donderdagochtend ook weer vroeg op om mee te helpen de laatste dingen klaar te zetten. 06:00 ging de wekker. Dat is vroeg als je pas om 11:45 start. De eerste startgroep van de 1/2 was om 09:00 en dus had ik vrij, twee tussenuurtjes.. Rond half 11 kwamen mijn grootste fans aan, Annette en de kinderen. Geen last van spanning, maar ik kreeg wel de drang om me te gaan voorbereiden.

De drukte vooraf in de wisselzone was heerlijk. Veel bekenden gezien, praatje hier praatje daar. Fietsen kijken, toppers bewonderen, heerlijk. Annette ging baantjes tellen voor mij en bleek de enige te zijn in onze baan. Maar voor 6 man baantjes tellen is wat teveel van het goede. Gauw iemand erbij gehaald (Dwayne bedankt..!!) en keurig de heren verdeeld. Annette telde voor mij, Bart (de Bruine) en..eh..nog iemand ;-)

Ik dacht het is druk in onze baan en ik doe gewoon rustig aan, dus na het startschot ging ik als een-na-laatste weg, "gewoon meezwemmen". Het ging makkelijk, maar ja met zo'n slipstream kan dat ook niet anders. Op de keerpunten inhouden af en toe even kijken, lachen of zwaaien en weer verder. Nog wel iemand ingehaald toen ik zag dat er een gat ontstond, maar eigenlijk maakte dat ook niet uit. Bij de finish van t zwemmen wat moeite om eruit te komen, wilde afzetten op de richel die er niet was.. Later bleek 16:37 op de km, waar ik 18 min had verwacht.. super dus..

Rustig aan in de sporthal op weg naar de fiets, ik had 's ochtends al genoeg mensen zien vallen. Zonder sokken in mijn fietsschoenen, helm op, fiets pakken en gaan. Even zoeken naar de route, want het parkoers kende ik niet, maar zoveel keus heb je niet om naar de dijk te gaan. Het was winderig op de dijk maar nooit had ik het gevoel helemaal tegen de wind in te rijden. Vanaf toen was het uitkijken naar het keerpunt, even op de klok kijken en weer terug. Lastig stukje door de straten van Westervoort, daar ging ik (bijna) met 2 wielen in de lucht op de verkeersdrempel, maar nog genoeg tijd om te zwaaien naar mijn fans..
Pas in de derde ronde (van 4) durf ik te kijken naar mijn gemiddelde.. 33,2 Dat is hard, voor mijn doen, gewoon rustig doorgaan. In de laatste ronde moet ik gaan duwen, het wordt zwaarder, logisch want ik ga gewoon nog steeds hard.. gemiddelde blijft rond de 33 km/uur..

Bij terugkomst na t fietsen snel wisselen, lekker gaan lopen nu en hopen op t beste. Het is warm, heet en droog.. Al na een paar 100 meter voel ik dat ik verzuurd ben.. toch te weinig gedronken denk ik, laatste rondje op de fiets dorst gehad en alleen een lege bidon bij me. Als ik bij de dijk aan kom denk ik nog dat het meevalt, maar de helling is zwaar.. "aaaahhh"; roep ik. Ik voel de kramp opkomen, spier aan de binnenkant net boven mijn knie, zowel linker als rechterbeen. Langzamer, langzamer, zeg ik tegen mezelf, zoek dat punt op.. ontspan je. Denk leuke gedachten. Ik hobbel voort over de dijk. de kramp komt en gaat maar lijkt toch langzaam weg te zakken. Dan voel ik hem in mijn hamstring AAAA! Dat is heviger...stop, stop. Ik wandel; "AU"
Ik kan niet stoppen, moet doorgaan, rustig weer tempo opzoeken. Tot het keerpunt worstel ik verder. Nu dit nog 1 keer en dan terug, dat moet lukken. Bij het keerpunt in Westervoort is het druk,mensen roepen dingen, mijn naam.. "wel blijven lachen he" hoor ik Menno roepen. Ik geniet van de ondertoon, heerlijk: "blijven lachen ja..".

Weer terug naar de dijk.. shit die helling komt er weer aan, lopers van de 1/8e vliegen me voorbij. "Dat is oneerlijk"; denk ik nog. Ik voel weer wat meer kramp maar loop net langzaam genoeg dat ik kan blijven lopen. Eenmaal op het lange en warme stuk van de dijk vind ik dat ik mezelf mag belonen met een minuutje wandelen...gewoon omdat de tijd er niet toe doet en ik kapot ben ;-) ja 't mag.. een minuut blijft bij 40 seconden, waarom niet gewoon lekker door hobbelen naar de finish, de koude finish, een koud glaasje water en een stoel, misschien een beetje schaduw. Zodra ik de finish zie moet ik lachen; "YES, we zijn er". Meinte en Jelle willen graag meelopen over de finish, maar dat mag helaas niet. Een ander jurylid springt nog naar voren om te zeggen dat mijn rits dicht moet. Ja natuurlijk, hahaha doen we graag.


De finish.. yeah Niels..goed gedaan..
Ik ben er.. nog geen seconde op de klok gekeken. Lopen ergens tussen de 50 minuten en een uur...tegenvaller. Na een half uurtje bijkomen weer even naar buiten, tijd navragen 2:26:43.. mooi binnen de 2,5 uur.. netjes. Ik ben weer triatleet!

Niels Koster ELST M

Zwemmen: 00:16:37
Fietsen: 01:14:38
Lopen: 00:52:33

Totaal (incl wissels) 02:26:43
23e in de eindklassering (van de 42)
PR op de km zwemmen, dit jaar nog niet zo hard gefietst.. daar kan je alleen maar tevreden over zijn.