Sponsor gezocht...

Ik zoek een sponsor, een grote dikke vette sponsor. Zo eentje die met grote fluoriscerende gekleurde letters op mijn shirt kan staan, of op de vette brede velgen van mijn snelle carbon wielen. Zo van.. jij roept niet naar mij tijdens de wedstrijd, mijn shirt roept naar jou!

Oh, ik heb geen geld tekort, teminste…niet direct. Ik begrijp heel goed dat mijn hobby (veel) geld kost. Triathlon is een dure sport; fiets, loopschoenen, racesuits, wetsuit en niet te vergeten inschrijfgeld. Denk er eens aan: deelnemen aan een “echte” Ironman start bij 400 euro inschrijfgeld. Wie dacht dat het eerste onderdeel van een triatlon zwemmen was komt bedrogen uit, het eerste onderdeel is: betalen! Dan nog reis en verblijfkosten erbij.. een sponsor zou helemaal niet misstaan. Dat geldt eigenlijk voor elke triatleet die ooit het predikaat: “you are an Ironman” wil horen.

Ik mag niet klagen, mijn vrouw en ik hebben goede afspraken over wat ik besteed aan triathlon. D.w.z ik koop het en zei zegt: “dan zal je het wel nodig hebben”. Gelukkig koop ik af en toe een ontzettend budget shirtje van de LIDL voor 4,99.. dat komt me in een discussie altijd goed van pas.

Soms dan zit ik te dagdromen en denk ik: "zou het niet heel veel cooler zijn als ik kon zeggen: die nieuwe schoenen?...van mijn sponsor gekregen”. “Die dure Ironmanwedstrijd? Mijn sponsor betaalde het inschrijfgeld, zomaar..” Dat zou toch heerlijk en handig zijn, maar in alle eerlijkheid, ik wil gewoon een sponsor omdat het zo leuk klinkt. Sponsoring op je tenue; het ziet er professioneel uit. Alsof je al direct een heel stuk sneller gaat (en dat ga je ook) omdat er een paar letters op je dijbenen staan. Legale EPO voor je brein, een stimulans voor al die uren training.

Nu ben ik natuurlijk zelf mijn grootste sponsor, dus het zou voor de hand liggen om met mijn eigen naam in grote neonletters rond te gaan rijden, maar wi doet dat? Op de een of andere manier lijkt me dat toch wat minder cool. Al helemaal omdat ik niet echt iets verkoop of wat wil uitdragen.

Ik kan natuurlijk wel een nepsponsor bedenken, niemand die dat in de gaten heeft. Verzin even wat moois, een naam, een logo, een kreet: 'Placebo, free medicine for all'. Niels Koster; gesponsored door het Placebo effect. "If you think you can.. You can!" Mooie slogans voor op mijn kledinglijn. Vroeger heb ik wel eens gedacht aan de merknaam OMA, gesponsored door OMA. Het heeft iets liefs en zachts, maar helaas, mijn oma's zijn niet meer.

Vorige week hoorde ik iets over crowdfunding..Te gek idee (en in genoemd voorbeeld werkte het, binnen 2 dagen uitverkocht). Jan Lammers deed het ook al eens bij de 24 uur van Le Mans, de sponsoren keurig voor een klein bedrag allemaal vermeld op de auto. Maar het lijkt me toch meer weggelegd voor goede doelen en (semi)profs. De 'crowd' moet toch het idee hebben dat je het een beetje goed gaat doen, of er iets goeds mee doet, denk ik. Waar draait het eigenlijk om bij sponsoring. Het lijkt een kwestie van gunnen of verdienen. Grote namen/ploegen die leveren hun sponsors wat op naar buiten toe, kleine namen leveren vooral wat op naar binnen toe. Maar ik ondersteun geen goed doel (dan zou ik ook alles weer moeten weggeven, heb je eindelijk een sponsor…).

Ik denk toch dat ik uitkom bij mijn eigen gezin, mijn groothandel in emotionele sponsoring. Zie het als een tegemoetkoming van mij naar hen. Ik wil iets terugdoen voor de naamloze sponsor. Voor al die kinderen, echtgenotes, vaders en moeders, oma’s en opa's die naamloos de gehele amateursport van Nederland ondersteunen. Zij, die uren langs de lijn staan te roepen en te verkleumen..voor ons!

Kosten? Nee joh, ik doe het voor niets.
Nu alleen nog iemand zoeken die de drukkosten wil betalen.